Vite më parë, ambasadori i Shqipërisë në Bukuresht, Marko Bello, kur vuri se po kuvendoja plot ngrohtësi me të quajturin Marius Dobresku, ish-student rumun në Universitetin Shtetëror të Tiranës, përkthyes i Kadaresë në rumanisht, më vuri në dijeni se ai, pra Mariusi, më pat spiunuar në Ambasadë, kur kjo drejtohej nga Fran Çukaj.
Të ngjashme mund të lexoni:
• Një shqiptar e një serb, që janë kundër luftës
Vite më parë, Marius Dobresku më pat spiunuar në Ambasadë
Informacionet e ish-studentit, Markoja i pat gjetur të depozituara në kompjuterin përkatës të ambasadës dhe më autorizoi që hafijes t’ia përplasja në fytyrë.
Këtë veprim e bëra pa vonesë, pikërisht gjatë pritjes që po jepej me rastin e Ditës sonë Kombëtare, më 28 nëntor 1998.
Në duar mbaja disa kopje të numurit të parë të sapodalë të revistës dygjuhëshe “Haemus”.
Pranë Marius Dobreskut ndodhej e shoqja, – e treta apo e katërta, gazetarja Maria Oprea.
Po ashtu, edhe im bir, Ardiani, me bashkëshorten.
Si dhe ish-ambasadori i Rumanisë në Tiranë, George Miku, edhe ky me të shoqen.
“Të më ndjejnë zonjat, – iu drejtova hafijes, duke e mbajtur me pahir mllefin, – që do ta ndyj gojën.
Këtë herë po ta fal, se jemi në ditë feste dhe je i ftuari ynë.
Ama, po më spiunove herë tjetër, do të të tredh, jo figurativisht, por realisht.
Është njëlloj sikur unë të shkoja në ambasadën tuaj në Tiranë dhe të spiunoja një rumun”.
Denoncimin, me të cilin më damkoste si “komunist fanatik”, Dobresku, që më hiqej mik për kokë, e kishte bërë pikërisht kur unë e kisha përfshirë të bijën, atë kohë gjimnaziste, në grupin e studentëve dhe pedagogëve universitarë që vizituan Shqipërinë, me qëllimin e mirë që të njihte vendin ku pat studiuar i ati.
24.12.2017
