Prindërit janë të parët, të cilët kanë shqetësimin e madh dhe me të drejtë, se nëse humbasin marrëdhënien me ta, atëherë do të shkëpusin komunikimin dhe situata do të rëndohet. Ata nuk mund të gjejnë një formë tjetër ndikuese tek fëmijët e tyre për t’u siguruar se sjellja që ata do të kryejnë, do të jetë brenda asaj që e quajnë optimale. Problemi tjetër është edukimi në të gjitha aspektet e tij, por në mënyrë të veçantë ai akademik. Si do e marrin vesh nëse fëmijët nuk ju japin informacion se si po shkojnë me mësime? A kanë hasur vështirësi? Çfarë rezultatesh kanë arritur? etj.
Të ndodhur shpesh në gjendje paniku prindërit bëhen shumë obsesivë dhe madje kur kanë arritur një komunikim normal tentojnë të afrohen deri atje e të ndërhyjnë aq shumë në jetën e adoleshentit sa ai ta vlerësojë atë si një uzurpim të jetës së tij, të asaj që ai e quan private. Të gjithë prindërit duhet të kuptojnë qartë se edukimi është një proces që vjen çdo ditë, kontributi duhet dhënë në çdo çast dhe jo vetëm nëpërmjet fjalëve të asaj që fëmijët duhet të bëjnë dhe asaj që nuk duhet. Ata duhet të jenë koshientë se çdo sjellje e tyre vlerësohet dhe merret nga syri i vëmendshëm jo vetëm i adoleshentit, por edhe i atij, fëmijës së vogël që sapo ka filluar të hedhë hapat e parë.
Një shembull i cili do ta konkretizonte këtë gjë është prindi me cigaren në dorë duke i thënë fëmijës se vet se ai nuk duhet ta përdorë kurrë atë. Sjelljet prindërore, të cilat shpesh rezultojnë të gabuara dhe ndikojnë negativisht në komunikimin prind– adoleshent janë të tilla: Ndalimi i plotë i sjelljeve, të cilat konsiderohen të rrezikshme. Festat në orët e vona janë një tjetër temë, e cila shkakton shumë debat në familje. Padiskutim që prindërit kanë frikërat e tyre për një sërë pasigurish që vetë jeta e natës ofron, por kjo nuk do të thotë se të gjitha këto mund të zgjidhen me një fjalë jo, duke e ndaluar plotësisht këtë sjellje. Ashtu sikurse kanë nevojë të mësojnë, adoleshentët kanë nevojë edhe të argëtohen. Prindërit në raste të tilla kujtojnë se duke e shmangur vajtjen e tyre në festa apo lokale nate do evitojnë rrezikun, por nuk ndodh kështu. Në të tilla raste do ishte shumë më mirë që të dyja palët të uleshin të diskutonin dhe prindërit në bazë të eksperiencës së tyre mund t’u japin këshillat se si do të ishte më mirë të sillej fëmija në ambiente të tilla. Në këtë mënyrë ai do të rritej dhe duke e parë edhe rrezikun apo dhe njerëz të ndryshëm nga ai, do të dinte më mirë të reagonte. Ne nuk mund ta izolojmë fëmijën tonë duke dhënë si justifikim frikën nga rreziqet.
PYETJET PA VEND
Në rast se ata janë të shoqëruar me miq të tyre dhe nuk duan që prindërit të pyesin për diçka që i vë në siklet, atëherë duhet bërë ky kompromis dhe pavarësisht dëshirës së madhe për të pyetur, mund t’i shmangin të tilla situata. Nxitja për të kryer sjellje, të cilat adoleshentët nuk i kanë fort për zemër Dihet gjerësisht tashmë se në kohën dixhitale në të cilën jetojmë, të rinjtë janë më të prirur të shpenzojnë më shumë kohë me internetin, me rrjetet sociale, me telefonin e tyre celular, laptopin të cilin e marrin gjithandej me vete etj. Në kushte të tilla libri ka mbetur pas dore dhe nuk është më një opsion, të cilin ata e zgjedhin me dëshirë të plotë.
Që kjo sjellje t’u kultivohet, përveçse duhet t’i vendosim ata në kontakt që në fëmijërinë e tyre të hershme, duhet stimuluar dhe në forma të tjera. Jo në mënyrë urdhëruese, por në një formë bashkëbisedimi, duke u dhënë atyre argumente të forta se pse duhet të lexojnë libra dhe të pasurojnë botën e tyre me një fjalor dhe informacion që vetëm libri mund ta japë. Sigurisht nuk mund të përjashtojnë njëri-tjetrin, nuk mund të themi që duhet të lexojnë vetëm libra dhe laptopin s’kanë për ta parë me sy. As kjo nuk është e drejtë, ndaj duhet të shohim avantazhet dhe disavantazhet e të dyjave, duke ia lënë radhën njëra–tjetrës, pa përjashtuar asnjë. Ideja e gabuar që shpesh kanë prindërit, se adoleshentët merren vesh vetëm me njëri–tjetrin.
Ekziston një ide që adoleshentët merren vesh vetëm me njëri–tjetrin dhe kjo është e gabuar e nuk duhet menduar asnjëherë nga prindërit. Adoleshentët i duan shumë fort prindërit e tyre, pavarësisht indiferencës që mund të shfaqin herë pas here. Kjo është arsyeja më madhore se pse mund të ketë komunikim dhe mirëkuptim ndërmjet tyre. Nëse i respektoni ndjenjat e fëmijëve tuaj adoleshentë, nëse tregoni interes dhe dashuri për ta, nëse u mësoni atyre hap pas hapi se cilat janë pritshmëritë tuaja, atëherë nuk ka vend për rreziqe dhe kjo marrëdhënie mund të jetë më shumë se sa e shëndetshme. Çfarë i bezdis adoleshentët?! Zbuloni përgjigjet Sjelljet që vënë në rrezik marrëdhënien prind-fëmijë Ekziston një ide që adoleshentët merren vesh vetëm me njëri–tjetrin dhe kjo është e gabuar e nuk duhet menduar asnjëherë nga prindërit. Adoleshentët i duan shumë fort prindërit e tyre, pavarësisht indiferencës që mund të shfaqin herë pas here.
09.05.2013
Burimi: ikub.al
