Cila ka qenë simbolika e takimit të Korçës, ku vazhdon diskutimi nga Bushati drejt Kotziasit?
Vendi i përzgjedhur për të inaguruar takimin treditor shqiptaro-grek ndërmjet dy ministrave të Jashtëm në Korçë ka qenë një mesazh simbolik komunikimi nga ana e e qeverisë shqiptare.
Është zgjedhur një nga lokalet e reja, por me aritekturë tradicionale të “Pazarit të vjetër”.
Të ngjashme mund të lexoni:
Simbolika e takimit Bushati Kotzasiasit në qytetin e Korçës
Kompleksi tregtar i ndërtuar me nismën e Niko Peleshit dhe një grup biznesmenësh ka rikthyer qytetin në kohën e pazarit të famshëm.
Pazari ka qenë një sukses imediat pasi e ka shndërruar Korçën në një destinacion të vërtetë turistik.
“Hani i Elbasani”, një lokal tipik tradicional, me dizajnin e një lokali të shekullit XVIII, ka qenë vendi ku Ditmir Bushati kanë darkuar mbrëmë në Korçë, me shoqërimin e kryebashkiakut të qytetit Sotiraq Filo.
“Hani i Elbasanit” ka edhe emrin edhe ndërtimin siç ka qenë përpara 100 vjetëve ku i shërbente kryesisht udhëtarëve dhe tregtarëve që ishin nisur për në Elbasan.
Ka qenë qendër shumë e rëndësishme e tregëtisë në vend.
Hani, përfaqëson një version shqiptar të bujtinës, i hyrë fuqishëm jo vetëm në traditën etnologjike por edhe në shkrimet e udhëtarëve të famshëm për Shqipërinë.
Ai ndodhet rreth 100 metra larg Xhamisë së Iljaz Bej Mirahorit, themeluesit të Korçës në vitin 1494.
Xhamia është objekti fillestar i ndërtuar në qytetin e Korçës.
Axhenda e bisedimeve shqiptaro-greke, përveç përmbajtjes, ka qenë një demostrim simbolike.
Ndërsa Alexis Tsipras dhe Nikos Kotzias zgjodhën Kretën si simbolikë për të nisur negociatat greko-shqiptare, Edi Rama dhe Ditmir Bushati kanë kthyer reston me Korçën për të zhvilluar raundin pritës të bisedimeve.
Kreta përfaqëson, përveçse një ishull të bukur turistik dhe me pasuri të spikatura të trashëgimisë kulturore; është edhe “ajka” e Greqisë dhe filozofisë së helenizmit të shekullit të 20.
Athina zyrtare duket u kujdes që ta largojë takimin nga zonat kufitare me Shqipërinë, nga ku media apo qarqe në Shqipëri do të gjenin ndonjë toponim a histori me shqiptarë.
Kurse Kreta, të vetmen histori me shqiptarë e ka me urrejtjen që ushqejnë për Mehmet Ali Pashën, ish-sunduesin shqiptar të Egjiptit, i cili kryente shpesh ekspedita ndërshkuese në ishull.
Ndërkaq, zgjedhja e Korçës si qytet pritës i raundit të dytë të bisedimeve, duket ka qenë një sinjal nga ana e Tiranës se kërkojnë miqësinë dhe bashkëpunimin me Greqinë.
Përveç izolimit, pra qëndrimit në një vend ku për tre ditë do të shikohen thuajse gjithë kohën me njëri-tjetrin.
Mundësi kjo edhe për tu miqësuar, negociatat finale shqiptaro-greke, kanë pjesën e tyre të simbolikës, në lidhje me mesazhin që japin në publik.
Korça, jo vetëm në kohën pas Luftës së Parë Botërore ka qenë një nga qytetet e rëndësishme për Athinën zyrtare.
Në vitin 1997, Greqia ngriti konsullatën e dytë pas asaj të Gjirokastrës, ndërkohë që ka promovuar ekzistencën e një “minoriteti grek” në Korçë.
Për këtë qëllim janë mbështetur qytetarët me origjinë vllahe, të cilët quhen si “grekë” nëpërmjet letrave të homogjenitetit.
Por kjo situatë ishte e mundur në vitet e para të postkomunizmit ku varfëria ndikoi në shumë vendime njerëzore.
Në lokalet e qytetit këndohej 90% greqisht dhe ku bizneset e mëdhenj të qytetit ishin krijuar e mbështetur nga grekët.
Sot ka një panoramë krejtësisht tjetër:
Korça është një qytet “tjetër”; ku është rikthyer shkëlqimi që ajo ka pasur në shekullin e kaluar si ekonomikisht dhe kulturalisht.
Siç ndodhte përpara 100 vitesh, në Korçë dynden një numër i madh qytetarësh grekë nga Kosturi apo edhe Selaniku, si turistë, për të kaluar një “fundjavë tipike shqiptare”.
Të cilin sipas gjasave do ta kalojë edhe Nikos Kotzias në Korçë.
Po varet çdo të prodhojë…
Për lajm-shqip
Ylli Pata
