Një djalosh nga Tirana, dy muajt e fundit është rrahur dhe djegur në dy kopështe të ndryshme shtetërore, është anashkaluar nga drejtësia.
Djali katër vjecar A.H., ndiqte Kopështin Nr.1 në Tiranë deri në datën 29 gusht 2018.
Pasi u kthye në shtëpi, kur nëna e tij u përpoq t’i hiqte këmishën për t’i bërë dush, ai kundërshtoi duke u sjellë në mënyrë të frikësuar.
Historia e djaloshit të pafat nga Tirana
Në atë moment e ëma zbuloi se, jo për herë të parë, A.H. kishte një shenjë mavi në krah, por nuk pranonte të tregonte se nga ishte shkaktuar.
Menjëherë A. H. u dërgua nga e ëma në komisariatin e policisë, ku policët i bënë pyetje të thjeshta, por fëmija sërish nuk pranoi të fliste.
Të nesërmen në mëngjes, A. H. u paraqit përsëri në komisariat dhe këtë herë u intervistua në prani të policëve, prindërve dhe tre psikologëve.
Në fillim, A. H. u duk ende i tmerruar për të treguar se kush ja kishte shkaktuar lëndimin, por, më në fund tregoi.
Ai ishte rrahur me shkop nga drejtoresha e kopështit Nashi Shehapi, më shumë se një herë.
Historia e djaloshit të pafat nga Tirana
Shehapi e kishte urdhëruar fëmijën të mos tregonte në shtëpi, duke e frikësuar deri në pikën sa djali dridhej dhe largohej kur dikush shtrinte dorën drejt tij.
Gjatë intervistës, A. H. tregoi, gjithashtu, se, kur silleshin keq, fëmijët e kopështit mbylleshin rregullisht në “vrimën e miut”.
E nxira në krahun e djalit të vogël, sipas matjeve të policisë, ishte 7-10 centimetra e gjatë dhe 5-7 centimetra e gjerë.
Prindërit e A. H. ngritën padi kundër drejtoreshës së kopështit Nashi Shehapi, dhe menjëherë e larguan fëmijën e tyre nga Kopshti Nr. 1.
Por historia, për fat të keq, bëhet edhe më keq.
Pas ngjarjes në Kopështin Nr. 1, A. H. u transferua në një kopësht tjetër publik, Kopështin Nr. 20.
Historia e djaloshit të pafat nga Tirana
Çdo gjë dukej se po shkonte mirë deri më datën 8 tetor 2018, kur babai i fëmijës u lajmërua me telefon se fëmija i tij ishte djegur dhe ishte dërguar në spital.
A. H. kishte qenë në klasë por i kishte shpëtuar vëmendjes së edukatores dhe ishte endur i pambikëqyrur në mjedisin ku një pjesëtare e personelit po gatuante fasule.
A. H. i kishte dalë përpara dhe ishte përplasur me të, ndërsa ajo po ecte duke mbajtur në duar tenxheren, e cila u derdh dhe ra drejtpërdrejt mbi trupin e fëmijës.
Lëngu ishte aq i nxehtë sa A. H. pësoi djegje të gradës së dytë në kraharor, që përveç dëmit fizik, me shumë gjasa, do t’i lërë pasoja psikologjike për gjithë jetën.
Ishte e qartë për prindërit e A. H. se ky ishte një aksident, një aksident që mund të ishte shmangur nëse kopështi do të kishte më shumë personel për të mbikqyrur fëmijët.
Kjo ishte një ndjenjë e shprehur nga të gjithë edukatorët, pasi është gati e pamundur që një edukator të mbikëqyrë një grup me 20 deri në 25 fëmijë të vegjël.
Psikologët që intervistuan A. H. erdhën dy orë me vonëse në takimin e intervistës dhe pastaj e pyetën fëmijën pa asnjë metodë deri sa e rraskapitën.
Kur u pyet nga babai i fëmijës, drejtuesja e QEZHEF-së, pranoi se kopshtet janë të mbipopulluara dhe se u është dashur të regjistrojnë fëmijë pavarësisht mungesës së kapaciteteve.
Por sapo e kuptoi se kishte pranuar mangësitë e sistemit, ajo mori pozicionin mbrojtës duke argumentuar se të gjitha kopshtet janë njësoj dhe kjo nuk është nën përgjegjësinë e saj.
Ajo u shpreh se numri i fëmijëve në kopështe është në përgjegjësi të drejtuesit të çdo kopshti, siç parashtron udhëzimi i Ministrisë së Arsimit.
Historia e djaloshit të pafat nga Tirana
A mos kemi të bëjmë me një sistem që nuk funksionon dhe për rrjedhojë, çështjeve serioze që kanë të bëjnë me mirëqënien e fëmijëve nuk u jepet rëndësia që duhet?
Të tilla ngjarje janë shtuar shumë këto kohë, kemi fëmijë të dhunuar brënda institucionit, fëjimë të vrarë, pa mbajtur përgjegjësi askush.
Kjo na lë të kuptojmë se, fëmijët nuk kanë siguri edhe në ambjentet e një institucioni i cilësuar si i sigurt.
Të gjithë personat të cilët janë përgjegjës për sigurinë e fëmijëve justifikohen duke i hedhur fajin njëri-tjetrit.
Sara Mustafa
31.10.2018
