Fan Noli ka qenë dhe është nga ata njerëz që të vërtetën ta thoshte në sy dhe nuk i trembej asaj. Dhe për më tepër, kur puna vinte tek bashkëkombësit e tij.

Ka kohë që në vendin tonë po qarkullon një vjershë.  Për të thuhet se autorësia i përket Fan Nolit. Vjershëtori jep virtyte dhe vese të shqiptarëve nga të gjitha qytetet e vendit.
Profesor Nasho Jorgaqi në një artikull të tijin e shpjegon më së miri. Si qëndron e vërteta e kësaj poezie? Mbi të gjitha, a e ka shkruar realisht Fan Noli, apo është një sajesë?

 “Zbulimi pas vitesh të tëra hulumtimi nëpër arkiva. A i ka shkruar Fan Noli vargjet për “sharlatanët tropojanë, skraparllinjtë që të japin dru? Për lebërit që,  shtrojnë njerëzinë, shkodranët e ahengut, tiranasit dembelë Stambolli? Për durrsakët llafazanë, kavajasit kokëpalarë…”? Ka vite që qarkullon dorazi në rrethe të ndryshme publike një vjershë. Ka titullin e “Merr e zgjidh” ose pa titull fare, e cila i atribuohet Fan Nolit. Ajo është një vjershë strofike, shkruar në vargje tetërrokëshe.  Por numri i strofave nuk është i qëndrueshëm.
Ato lëvizin nga 5-6 deri në 22 strofa, për aq sa më kanë rënë mua në dorë. Duhet patjetër,  të kërkojmë origjinalin në arkiv. Ndryshe nuk mund të japim një gjykim shkencor. Por i ardhuri, para se të largohej, na tha: – “Të keni besim te im atë. Ai ka qenë aktivist i Vatrës dhe i afërt me Nolin.”

“MERR E ZGJIDH”

A të duhen luftëtarë? Dhe arratinë armiku të marrë? A do botës t’i vësh zjarrë? Merr nja dhjetë kosovarë.

Ado male me dëborë Trima të fortë e malësorë Fort bujarë e burrërorë Shkon në Kukës i ke në dorë.

A të duhen sharlatanë Që lëpihen në çdo sahanë Që të përçajnë vatanë Ke sa të duash tropojanë.

A do njerëz për aheng Për tryeza e për kuvend Burra e gra kërcejnë me lodër Këta i gjen veç në Shkodër

Njerëz të zgjuar me lezet Që i gjen në çdo anë Që të bëjnë muhabet Këta janë mjeshtrit dibranë.

A të duhen budallenj Ca gomerë e ca kopukë Hajdut, kaçak e batakçinj Shko e merri mu në Pukë.

A do trima sejmenë? Kapardisur kudo venë Gjumi pa i zënë t’mos flenë Për tre mirditorë bëj benë.

Këta matjanë burra të zotë Që dikur kanë bërë barot Se i njeh gjithë vendi mbarë Nuk bëjnë tjetër veç për xhandarë.

A të duhen gënjeshtarë? Matrapazë e kokëtharë? Kripën ta shesin për farë Merr krutanë dhe je i larë.

Do dembelë për Stamboll? Mos u lodh e mos hiq hall Të rreshtosh nja tri taborë Tiranasit t’i zgjedhësh me dorë.

Po qejflinj a të duhen Që me jevga dinë të kruhen Zonja që pjellin çdo vit Veç Elbasani i rrit.

Në do burra llafazanë, Që çudisin gjithë dynjanë Që rrinë tërë ditën rrugës Nga këta gjen plot në Durrës.

Po kërkove kokë palarë Kryengritës dhe gomarë Që punët të shkojnë vaj Shko e merri në Kavajë.

Kërkon hoxhë e kërkon prift Mos bridh e mos u ngjit Se si këta që bëjnë mëkat I gjen vetëm në Berat.

A do urtë njerëzit të rrinë Nën komandë të kesh ushtrinë Në tabjate të kesh njerëzinë Merre të gjithë Labërinë.

Do për punë një korçar?

I ke bujq e ustallarë Me gra bashkë e hapin varrë Krah e kokë s’u ka të sharë.

Do budallenj që veç hanë? Me dy këmbë do hajvanë? Pasuri që s’dinë të venë Merr shëtit gjithë Myzeqenë.

Ado të ruash florinj? Katandinë e shtëpinë? Me dy qofte mbush sininë Ec e merr gjirokastrinë.

A do të hash e të bësh qejf? Sofra e shtruar si për mbret Pastërti e për hyzmet Të tillë gjen veç në Përmet.

Doministra kolonjarë?Se mbahen burra për mend Duan kudo të jenë të parë, Në mexhlis e në kuvend.

Halli madh me skraparllinj

Ka rrezik të hash dhe dru, dy ministra le të rrinë Se na duhen dhe pa tre.

Ore të gjorë harruam Vlorën Se kjo punë lahet me gjak, Dy shirit e një medalje
Kësaj pune i vënë kapak.

Për Lajm-shqip

Vladimir Muçaj

04.02.2018