Byroistët, të cilët i kalonin pushimet verore në Pogradec, organizonin mbledhje të ndryshme partiake apo shtetërore.
Këto mbledhje i organizonin me sa duket për t’i dëshmuar „Të Madhit” se sa të lidhur ishin me bazën.
Ata gjenin jehonë në shtyp e në radiotelevizion.
Të ngjashme mund të lexoni:
Byroristët treguan mosrespekt ndaj meje.
Në një nga këto, ishte dhe plenumi i Komitetit të Partisë së Rrethit për problemet e minierave e të gjeologjisë.
Edhe pse nuk isha ende anëtar partie, më ftuan të merrja pjesë me cilësi të dyfishtë: si zëvendëskryetar i Komitetit Ekzekutiv të Rrethit dhe si inxhinier.
Mbledhja u zhvillua në sallën e Kinemasë „Pojska”.
Në presidium kishin zënë vend Abdyl Këllezi dhe Koço Theodhosi, ndërsa midis tyre ishte Gaqo Nesho, sekretari i parë i Komitetit të Partisë të Rrethit.
Në një moment të caktuar, Koço Theodhosi më ftoi ta merrja fjalën.
Ndodhesha në sallë, në rreshtat e para. Në të majtë e në të djathtë kisha dy anëtarë plenumi.
Sa nisa të flisja, të dy byroistët filluan t’i tregonin shoshoqit nga një palë syze dielli, që ndoshta sapo i kishin blerë.
Mikrofoni i vetëm, që ndodhej para Gaqo Neshos, i përcillte fjalët e të qeshurat e tyre deri në pikat skajore të sallës.
Kjo skenë zgjati jo më shumë se një minutë, por mua m’u duk një shekull, sepse mbeta si hu gardhi, pa ma varur askush.
Madje s’ishin të paktë ata që po nënqeshnin. Pashë ç’pashë dhe u ula.
Sakaq dialogu ndërbyroist përfundoi dhe Koço Theodhosi, pasi shfaqi habinë që s’më pa më këmbë, më ftoi ta vazhdoja diskutimin.
Por unë, – nuk e di as vetë ç’më shkrepi, – thashë:
„Nuk kam gjë tjetër” dhe u ula sërish.
Byroistët shkëmbyen vështrime habie, por nuk ngulën këmbë. As Gaqo Neshoja.
Atë çast vura re se nuk i kisha më „shpatullat të ngrohta”: të dyja karriget fqinje u zbrazën!
I rashë më të që e kisha djallosur!
Në mbyllje të seancës bëra me ngut drejt daljes i shoqëruar nga bishtime dhe vështrime të akullta.
S’kisha mbërritur ende tek dera, kur në sup ndjeva një dorë.
Ishte dora e Koço Theodhosit, i cili më tha me butësi:
„Shoku Kopi, gjynah që nuk e vazhdove diskutimin, se e nise bukur, me argumente të partishme!”
Mos vallë pati frikë se dialogun e syzeve mund ta çoja tek „I Madhi”, i cili ato ditë ishte, gjithashtu, me pushime në Pogradec?
Apo i erdhi keq që po më qarkonte ftohtësia?
Për lajm-shqip
Kopi Kyçyku.
