Artisti që braktisi Europën për Shqipërinë Aulon Naçi, pas shumë vitesh në Itali ku u formua profesionalisht dhe zhvillonte jeten artistike si kompozitor rikthehet dhe i përkushtohet botës së artit në vendlindje.
Sot është Pedagog I Ftuar në Universitetin e Arteve në Tiranë, Këshilltar për artin dhe Kulturën pranë Bashkisë Vlorë si dhe drejtor artistik i shumë aktiviteteve kulturore.
Ai rrëfen për lajm-shqip detaje që shumë nuk i dinë për jetën e tij.
Si nisi pasioni për muzikën ?
Pasioni për muzikën nisi shumë herët, në femijëri, në moshën 5 vjeçare. Dëshira për muzikën ishte e madhe sa që në ç’do moment këndoja dhe imitoja këngëtarë, si dhe mësoja të gjitha këngët e festivaleve me thjeshtësi.
Më pas u angazhova me kurse në shtëpinë e pionerit, në pallatin e Kulturës si dhe fillova mësimet e pianos.
Cfarë ka të veçantë kompozimi?
Të krijosh muzikë është diçka komplekse dhe origjinale, ka të bëj me përcjelljen e emocioneve, me përshkrimin e situatave të ndryshme, të momenteve të gëzuara apo të trishtuara, është kundërveprimi me kohën, ajo qe ti shkruan i përket një kohe tjetër dhe luhet apo interpretohet në një kohë tjetër, duhet të jesh një hap përpara gjithmonë, dhe kjo gjë arrihet nëpërmjet tingujve, muzika nuk njeh kufij, është një gjuhë universale për njerëz të lirë që I pëkasin botës.
Cili ka qënë frymëzimi jot?
Frymezimi ka qenë familja, që më ka mbeshtetur gjithmone, duke marrë parasysh shume veshtiresi si dhe duke njohur dhe vleresuar artin!
Ndërsa per sa i perket krijimtarise: frymezimin e gjej te natyra,është perfekte dhe me inperfeksionet e saj, është burim energjie, është sinfoni, pa te cilën jeta njerëzore nuk do të egzistonte!
Veço një moment interesant nga karriera..
Momente të veçanta ka shumë sepse arti dhe muzika kanë shumë të papritura.
Do të veçoja kurorëzimin në universitet me rezultatin maksimal pas një periudhe shumë të gjatë studimesh dhe aktivitetesh koncertore, si dhe koncertin e parë recital me veprat e mia në Salzburg te Austrise ku pjesemarrës ishin instrumentistë të Ardhur nga Shqipëria, Austria dhe Italia për të luajtur veprat e mia!
Si është të punosh në vëndin tënd ?
Pyetje e veshtirë, është ndjesi unike në të gjitha aspektet, sidomos kur ke jetuar për një periudhe të gjatë jashtë atdheut, ka shumë vështirësi sepse duhet të fillosh gjithcka nga fillimi dhe pse personalisht kam qenë dhe jam shume i lidhur me vendlindjen.Muzika që krijoj është e lidhur me territorin, bulzat e saj kanë në themel folklorin, deti është pjesëmarrës në frymemarrje dhe në levizje ritmike, perëndimet janë dinamikat e shpeshta, por gjuha e fituar nga një kulture tjetër të pasuron dhe nxjerr në pah karakteristika të tjera.
Pasioni dhe përkushtimi ndonjëhere ndeshen me aspekte që nuk bejnë pjesë në familjen e këtyre të fundit por puna të çon në rrugë që duhen kaluar.
Mbi të gjitha dëshira për të bërë dicka të bukur dhe me profesionalizëm tejkalon dhe veshtirësi të ndryshme që mund të hasen, përtej të gjithave.Sodisfaksioni është qëllimi dhe kur ti arrin të fitosh zemrat e publikut tënd nuk ka emocion më të madh!
Cfarë do të doje të shikoje ndryshe ?
Shumë gjera, jo për vete, por për artin, për kulturen, per te ardhmen, per talentet, për muzikën në përgjithësi, për botën e pastër që e personifikon. Nje tipar shumë i rëndësishëm në muzikë është dhe harmonia, ashtu sic e përdorim kë fjalë në gjuhën shqipe po ashtu dhe në gjuhën e muzikës.
Ajo mbart të njëjtën vlerë, shume tinguj të mbi vendosur në bashkëpunim me njëri tjetrin për të dhënë një produkt cilësor në harmoni.
Pikerisht do doja të shikoja më shumë harmoni dhe dashamirësi kundrejt artit dhe personave që përkushtohen. Kjo gjë ngrë lart vlerat e një kombi, nëpërmjet formave të ndryshme të artit, si muzika, piktura, teatri etj !
Cila është e vecanta e një kompozitori nga muzikantët e tjerë?
Krijimi nis nga heshtja, nga hici, në një fletë të bardhë me 5 vija, dhe katër fusha. Aty rrjedhin mendimet, bashkohen kujtimet, ndizen shpresat.
Fantazia merr hov duke u ndeshur me të kaluaren, duke kapërcyer të tashmen, emocionet nuk shkruhen, ato perceptohen.
Pasi kompozitori t’i ketë përfunduar së qëndisuri mbi pentagram, është detyra dhe aftësia e muzikantëve instrumentistë për të përcjellë më së miri gjithcka ndodh në partiturë duke servirur një formë të caktuar muzikore që publiku e percepton nëpërmjet degjimit.
Me pak fjalë, kompozimi është si jeta. Kompozimi nis nga një bulzë, zhvillohet dhe ka një dekadencë në një hark kohor të caktuar, me një përmbyllje të papërcaktuar deri në notën e fundit !
Për Lajm-shqip
Enrik Mehmeti
