Nga Avokat, Idajet Beqiri
“Armiqtë” e armikut Mid’hat Frashëri, djalit të Abdyl Frashërit!
Dy fjalë për kthimin e eshtrave të Mid’hat Frashërit në atdhe. Qeveria shqiptare ktheu eshtrat e Mid’hat Frashërit në atdhe. Ai u vendos në varr, mes babait dhe dy xhaxhallarëve të tij. Kthimi i tij në atdhe, është një akt normal. Pavarësisht kontestimeve, Mid’hat Frashëri, meriton të nderohet. Nuk i mësova dot arsyet e vërteta se, përse me kthimin e eshtrave të tij, u mor Qeveria e Shqipërisë. Mbase do të ishte mire, që ai të sillej në Shqipëri nën kujdesin e Fondacionit “Lumo Skëndo”. Ose nën kujdesin e Partisë, Balli Kombëtar. Meqënëse ka qënë ministër në Qeverinë e Ismail Qemalit, mund të justifikohet ceremonia zyrtare e Qeverisë.
Rëndësi ka të nënvizohen disa të vërteta. Të mos glorifikohej deri në ekstazë figura e Mid’hat Frashërit. Nëse Mid’hat Frashëri nuk do të ishte djali i Abdyl Frashërit, nuk do të ishte ky Mid’hati i sotëm në këtë ceremoninë mortore rivarrimi. Ai nuk do të kishte atë pozitë të lartë në Kongresin e Manastirit, nëse nuk do të ishte djali i Abdyl Frashërit. Emri dhe vepra e babait i dha atij vlera. Madje, mbi vlerat e shumë burrave të shquar të atij Kongresi. Ai nuk do të ishte bërë dot kurrë ministër i Qeverisë së Ismail Qemalit.
Kjo, nëse nuk do të ishte djali i Abdyl Frashërit dhe nipi i Sami dhe Naim Frashërit. Kishte burra të shquar, që vareshin “nga këmbët e veta”. Jo nga meritat e babait, që meritonin të bëheshin ministra. Nëse Mid’hati, nuk do të ishte djali i Abdylit. Ai, ëë shiti interesat kombëtare te Greqia e kolaboracionist në Luftën e Dytë Botërore.
“Armiqtë” e armikut Mid’hat Frashëri, djalit të Abdyl Frashërit
Ai do të ishte një Esat Pashë Toptani i dytë. Shqiptarët, në nostalgji ndaj veprave kombëtare të Abdyit, Samiut e Naimit, e kanë mbajtur “pak me hatër” Mid’hat Frashërin. Kjo, duke “e kursyer” atë. Kjo, ndryshe nga sa kanë bërë për figura të tjera që, kanë qënë shumë më pak problematikë se ky.
Në këtë aspekt Mid’hat Frashëri nuk ka patur armiq, sepse armik ishte vetë. Pra ai ishte armiku i vetvetes. Nëse Mid’hat Frashëri nuk do të ishte djali i Abdylit dhe nipi i Samiut e Naimit, ballistët nuk do t’a zgjidhnin Kryetar të Ballit Kombëtar në vitin 1943. Po ta ç’veshësh Mid’hat Frashërin nga miti i Abdyl, Samiut e Naimit, nuk do të ishte kurrë me ato përmasa. Dhe, këto, që i kanë dhënë dje dhe sot. Qeveria e Shqipërisë, edhe mund t’a bënte, siç e bëri ceremoninë për sjelljen në atdhe dhe rivarrimin e Mid’hat Frashërit.
Por duhet t’i gjente atij një vend tjetër rivarrimi. Kurrsesi në mes të Abdyl Frashërit, Sami Frashërit dhe Naim Frashërit. Në radhë të parë duheshin gjetur rrugë dhe mjete. Duheshin gjetur institucione shtetërore dhe joqeveritare, Këto, të jepnin me kopetencë vlerësimin e tyre. Po të ishin gjallë Abdyli, Samiu e Naim, nuk do t’a pranonin në mesin e tyre Mid’hat Frashërin. Kjo, pavarësisht se e kanë djalë apo nip. Kryeveprat gjigande të Abdyl Frashërit, Sami Frashërit dhe Naim Frashërit, janë si nata me ditën . Ato nuk krahasohen me lajthitjet e tmerrshme antishqiptare të Mid’hat Frashërit. Vlerat e Mid’hat Frashërit janë të mëdha. Ai është Lumo Skëndo.
Dhe si i tillë është një emër i madh i letrave shqipe, i kulturës kombëtare shqiptare. Ai duhet nderuar. Por kurrën e kurrës nuk duhet t’u bëhet “peshqesh” Abdyl Frashërit, Sami Frashërit dhe Naim Frashërit!
Nga Avokat, Idajet Beqiri
www.lajm-shqip.com
15.11.2018
